Als Nederlandse tiener naar school in Hongarije [Gastblog]

Fernanda en Felicia, wij kennen jullie inmiddels wat langer, de meeste lezers niet. Wie zijn jullie en hoe zijn jullie in Hongarije terecht gekomen?

Mijn Moeder heet Fernanda en ik ben Felicia, haar dochter. Ik ben 13 jaar. We emigreerden 22 juni 2019 naar Hongarije. Ruim anderhalf jaar wonen we hier al weer met veel plezier. Daarvoor kwamen we al heel wat jaartjes naar Hongarije. Fernanda; Eerst kamperen, maar toen al snel aangestoken met emigratieplannen door Nederlandse kennissen die er al woonden. Het kriebelde bij ons om ook zelf voor een huisje te kijken. Vijf jaar geleden vonden mijn man en ik in Szentgáloskér (komitaat Somogy) een schattig huisje. We wilden al jaren graag permanent hier wonen en dat konden we in 2019 eindelijk realiseren.

Wijnhuisje in het groen

We zochten in de buurt van Szentgáloskér naar scholen in de buurt voor Felicia. Maar de scholen lagen best ver weg. Zeker met de lange schooldagen zou Felicia dan erg laat thuis zijn. In de kerstvakantie 2018 kwam, na een tip van vrienden, een wijnhuisje nabij het dorp Kurd op ons pad. We waren meteen verrukt van het huisje en de omgeving waarin het lag. Omdat in deze regio meer scholen lagen gingen we daar op zoek naar een familiehuis.

Vrij snel vonden we een leuke boerderij en ons oude huis in Szentgáloskér verkochten we gelukkig snel aan jonge Hongaren. In Kurd bleek een goede school te zitten en de mensen hier waren enthousiast dat ons gezinnetje naar Kurd wilde verhuizen. Felicia was er van harte welkom op de lokale school.

Wanneer het verlangen om te vliegen groter wordt dan de angst om te springen

Al jaren waren we niet meer echt happy met ons Nederlandse leventje. Natuurlijk, we hadden allebei prima banen, een mooi nieuwbouwhuis en ruim acht weken per jaar vakantie, mede door het inzetten van overuren. Toch hadden we het gevoel dat het leven aan ons voorbij gleed en veel daarvan speelde zich af in een kantoorgebouw. Het voelde een beetje als leven in The Matrix eigenlijk.

We gingen daarom zo vaak als we konden naar onze vakantiewoning in Hongarije. Om in The Matrix sfeer te blijven; dat was onze schuilplaats, ons ruimteschip van Morpheus, de échte wereld. Daar konden we ons dan kort te midden van de natuur 'opladen' voor de ratrace die weer ging volgen. En die ging dan inderdaad weer verder, tot de volgende korte break... Klinkt misschien raar, maar dat was wel precies zoals we het voelden.

IK VERTREK met (vroeg)pensioen

Voordat we in maart 2019 daadwerkelijk naar Hongarije emigreerden kwamen er veel dingen op ons af. Naast het geregel van inpakken, huisverkoop, verzekeringen en contracten opzeggen, de verhuiswagen, ook nog duizend andere dingen en - niet vergeten - stickers.

Een niet te onderschatten onderdeel waar we bij stil moesten staan voor vertrek was ons pensioen. Wanneer je, net als wij, ver vóór je pensioenleeftijd, emigreert ontstaat er namelijk een flink pensioengat. Want als je niet meer woont en werkt in Nederland stopt logischerwijs ook je pensioen- en AOW opbouw. En dat betekent iets voor je (financiële) toekomst. Best belangrijk om te weten dus voor (aspirant) emigranten. Vandaar dat ik hier - in samenwerking met pensioenaanbieder voor zzp'ers Brand New Day - een aparte blogpost waag over de mogelijkheden die er zijn om dit pensioengat 'te dichten'.

Het leven is te kort om op kantoor te zitten...

Deze prikkelende titel is niet van mij maar de titel van een nieuw boek van Lonneke Lodder, wiens leuke BLOG we onlangs ontdekten. Maar de titel is ook goed van toepassing op ons. Ze is een soortgelijk avontuur aangegaan als wij; mooie kantoorbaan met dito salaris opgezegd, huis verkocht in Nederland en vertrokken naar een mooie gele Finca in Asturië, Spanje. Ongeveer een jaar voordat wij de grote stap naar Zuid Transdanubië maakten. Een mooie synchroniciteit.

pakkende titel van Lonneke

Dat boek gaan we dus zeker lezen, het beschrijft niet alleen háár zoektocht naar een nieuw leven in het buitenland, maar ook dat van enkele andere Nederlandse gelijkgestemden, of lotgenoten zo je wilt. Nee, wij werden helaas niet geïnterviewd ;-). Ze heeft bovendien een erg leuke pen, makkelijk te verteren dus. Haar BLOG doorlezen is voor ons een feest van herkenning, met veel plezier verslinden we de ene post na de andere.

Die ene brandende vraag... 

Zo ook haar post over inkomsten en uitgaven. Veel mensen die onze stap naar Hongarije volgen zullen zich ook vast afvragen waar we dat allemaal van doen. Een enkeling durft er gericht naar te vragen, maar de meesten moeten denken dat we de lotto hebben gewonnen of een mooie erfenis of zo, getuige de vaak wat glazige blikken.