Altijd gezellig om met Gertjan en Sylvia op stap te gaan. Er valt veel bij te kletsen en daar past een heerlijk wijntje uit Villány heel goed bij. Er is hier een wijnfeest aan de gang en dat merk je aan de vele bezoekers en de vrolijke muziek. We zien een mandoline speler en Gertjan herkend in hem een dorpsbewoner van ons eigen dorp! Hij speelt gezellige deuntjes voor de gasten en geeft ons een knipoog. Na een aantal glazen heerlijke wijn fietsen we later op de avond onder een fraaie sterrenhemel op ons gemak terug naar huis.
 |
| Villány wijn, niet te versmaden |
De volgende dag rijden we door het mooie Mecsek gebergte. In april groeit hier namelijk het
"Medvehagymas" of Daslook volop in de bossen. De kleine witte bloemetjes maken dat de bossen zijn bedekt met een wit tapijt en het ruikt er heerlijk naar verse look. We besluiten een hapje te gaan eten in
Örfu. Omdat het vandaag 1 mei is (ook in Hongarije Dag van de Arbeid) heeft iedereen vrij en het is gezellig druk. Gelukkig is er nog een plaatsje vrij op het buitenterras. Natuurlijk nemen wij een gerecht met de zojuist gespotte Daslook. Dit smaakt heerlijk en is nog gezond ook.
We betalen en rijden verder over kronkelende bergweggetjes met prachtige vergezichten richting het
Zwabendorp Féked. Op weg naar Matthieu en Edith. Deze sympathieke Nederlanders wonen in de zomermaanden in dit prachtige dorp. Ze hebben ons vorig jaar geholpen met het ophalen van spulletjes uit Nederland naar Kisbudmér en we zijn uitgenodigd om eens 'een bakkie te komen doen'. Het is wederom een zwoele dag en op de authentieke veranda in Féked is het heerlijk vertoeven. Erg leuk om beiden weer terug te zien. Na een rondleiding door hun prachtige tanya en bijpraten vertrekken we weer richting
Pillangó Tanya.
 |
| bloem van het"Bärlauch" |
Vandaag alweer de laatste dag. Thuis is er immers nog zo veel te doen en.... ach wat. We kijken elkaar aan en beslissen om er nog één dagje aan vast te plakken. Als
Zugabe. In Nederland is het, nou ja, Hollands weer en daar kijken we uiteraard niet naar uit. Geluk zit 'm in ogenschijnlijk kleine dingen. Prompt nodigen we Gertjan en Sylvia uit voor een BBQ de volgende dag om dit vreugdevolle feit te vieren ;-)
De laatste dag gebruiken we vooral om extra bewust te genieten van de zon en nog wat uit te rusten voordat we de terugreis aanvaarden.
Nog even grasmaaien en snoeien, darten en boogschieten en naar de keurslager voor de BBQ. Dat lukt goed want het is nog steeds warm en met z'n vieren genieten we van het samen zijn.
 |
| Zoon en dochter van Nora |
De volgende dag vertrekken we naar Oostenrijk. Bij pension
Bauernhof Oberraderhof worden wij hartelijk ontvangen door Gastfrau Ötzlinger, ook al komen we deze keer onaangekondigd. Even opfrissen en we gaan eten bij Georg in het naburige dorp
Taufenbach. De vorige keer hadden we hier ook lekker gegeten dus we besluiten om dit weer te doen. Hij herkent ons onmiddellijk en vindt het zichtbaar erg gezellig om ons hier terug te zien. Na het eten komt hij maar liefst een uur met ons bijkletsen. Hier nemen mensen nog de tijd om te leven.
We hebben redelijk vroeg gegeten en terug bij
Oberraderhof zien wij Herr Ötzlinger. Op onze vraag hoe het met Nora, het hangbuikzwijn is, geeft hij ons spontaan een rondleiding over het erf waarbij hij vol trots de 2 hangbuik biggetjes laat zien. Ook laat hij zijn nieuwe 'project' zien, een zelfgemaakte achthoekige 'loungekiosk' van hout, met schuiframen, die plaats zal gaan bieden aan maar liefst 12 gasten. In het midden zal er een kachel/ BBQ komen met een schoorsteen zodat het ook in de frissere maanden goed te doen is. Zover is het nu nog niet want hij is nu nog bezig met het liefdevol bewerken van het hout. "Qualität braucht Zeit" en laat dat nu net datgene zijn dat de familie
Ötzlinger in ruime mate heeft. We zijn benieuwd naar het eindresultaat!
