maandag 6 augustus 2012

Buurvrouw voor even

[juli 2012]
De eerste dagen in ons andere vaderland gebruiken we om (letterlijk) te acclimatiseren, want het temperatuurverschil met Nederland is aanzienlijk. De tuin vraagt de nodige aandacht en het is een genot om hiermee bezig te zijn en te zien hoe alles hier overdadig groeit en bloeit. Je zou 't bijna therapeutisch kunnen noemen, ha ha.
Hilda leidt de ranken

De nieuwe wijnranken hebben de strenge vorst van afgelopen winter duidelijk overleeft en moeten nu nodig worden geleid. Het gras wordt bijgemaaid en de omringende vlierbessen, acacia's, pruimen- en kersenbomen moeten weer een beetje worden bijgesnoeid om te voorkomen dat ze de hele tuin in bezit gaan nemen. Leuk om te zien is ook dat het vorig jaar aangeplante terrashaagje van chinese rozen (Hibiscus) goed is aangeslagen. Nog een jaar verder en de haag zal zich sluiten rond het terras als een fleurige en geurige omheining.
Sylvia en Gertjan komen al gauw langs om de laatste nieuwtjes uit het dorp te melden. We spreken meteen af om de avond af te sluiten met een gezellige 'NL-Kisbudmer BBQ'. Gertjan vertelt onder de BBQ dat ze overmorgen voor een week naar Nederland gaan om een paardentrailer op te halen.
barbeknoeien, altijd fijn...

'Komt dát even goed uit' zeg ik voor de grap; 'Wij hebben in Nederland namelijk nog een lastig te vervoeren tafeltennistafel in de garage staan die we dolgraag hier zouden hebben'. Gertjan denkt er geen seconde over na en zegt "Dat willen we wel doen voor jullie!". Goed 'Noaberschap' gaat ook over de grens gewoon door. Wij boffen maar met zulke lieve mensen. Tijdens hun afwezigheid zal er een dame uit Nederland op hun beestenboel (een paard, vier honden, katten en kippen) komen passen. Ze heeft gereageerd op een oproep van Sylvia om een weekje op basis van kost en inwoning 'dieren babysitter' in Hongarije te zijn. De volgende dag worden we voorgesteld aan Pauline, de dame in kwestie. Deze vlotte dame heeft er zin in want het weer in Nederland was niet bepaald zomers en de 32 graden van Hongarije bevallen haar zichtbaar prima. Gertjan en Sylvia vertrekken morgen en we spreken af om de komende week samen met onze 'nieuwe buurvrouw' een aantal leuke uitstapjes te maken.
Dames aan de Roszawijn (oh, oh...)
We beginnen maar meteen met een favoriet: Wijn proeven in de wijnhuisjes van het pittoreske wijndorp Villány! We gaan uit voorzorg maar met de fiets want het is maar 6 kilometer fietsen. We komen aan in Villány en ons valt direct op dat er iets aan de hand is hier. De weg door het dorp is afgezet en er lopen opvallend veel mensen rond met roze kleren. Niet alleen meisjes en vrouwen, maar ook bijna alle mannen. Is dit hier soms de Hongaarse variant van de Gaypride? Nee, al snel is ons duidelijk dat het hier om een wijnfeest gaat. Wel een bijzonder wijnfeest, want hier moet ook bij gerend worden. We zijn onbedoeld beland op een heuse wijnmarathon, oftewel de Roszé marathón! Ieder wijnhuis heeft hierbij een soort van eigen 'Roze-ren-team' samengesteld van zo'n 15 mannen en vrouwen die in fantasievolle, roze uitdossingen elkaar proberen te overtreffen.
De grootste druif van Villány
Het is ongetwijfeld een door marketing ingegeven feest want iedere deelnemer draagt een shirt met daarop het logo van het betreffend wijnhuis. (De meest originele vonden wij 'I like FaceBock' van het Bock wijnhuis...). En de verschillende 'wijnproducent tenten' aan de kant van de weg schenken (Rosé)wijn uit bij de liters aan de gasten. Maar het is dan wel een uiterst origineel en vermakelijk marketingevenement. En dat mag wat mij betreft, vooral als blijkt dat voor iets meer dan een euro je glas weer wordt volgeschonken met heerlijke kwaliteitswijn... Pauline valt met haar neus in de boter hier en al snel komen we in een even vrolijke stemming als onze omgeving. Dat beide dames daarna licht beneveld in een restaurantje een varkenspootgoulash bestellen waar (gòh!) werkelijk een varkenspoot in blijkt te zitten, dat mag de pret niet drukken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten